Węgorz – gdzie szukać i jak łowić?

Naukowcy (wcale nie amerykańscy) odkryli, że węgorz jest jedną z najbardziej wytrzymałych ryb na świecie. Potrafi płynąć ponad pół roku bez przerwy, bez żadnego odpoczynku. Dodatkowo potrafi oddychać na lądzie, poruszać się po nim jak wąż, i owijać wokół przedmiotów jak sznurek. Te niezwykłe cechy sprawiają, że wędkarskie potyczki z węgorzami należą do najbardziej niezwykłych i zaciętych.

W naszym kraju węgorzy jest coraz mniej i trudno o wodę z dobrą populacją tego gatunku. Właściwie ryby te spotyka się niemal wyłącznie w jeziorach. Można tu wymienić chociażby słynące z wielu rekordów jezioro Kunickie, ale też inne jak np. Dołgie, czy Damskie.

Pora na węgorza

Statystyki wskazują że ponad 1/3 medalowych węgorzy została złowionych w godzinach porannych, a nieco mniej niż 1/3 padła łupem wędkarzy w samo południe. Ważne, aby za dnia podać węgorzowi przynętę precyzyjnie „pod nos”. Ponad połowę złowiono przy słonecznej pogodzie, a podczas pochmurnej zaledwie kilka – kilkanaście procent. Widać zatem, że węgorz żeruje głównie w nocy, ale nie tylko. Często najlepsze brania następują przy gwałtownej zmianie pogody.

Miejsce

Zestaw na węgorza najlepiej zarzucić w okolice wszelkich podwodnych kryjówek – zatopionych drzew, zniszczonych pomostów, kamieni, czy wodorostów. Węgorze atakują ryby po czym wciągają je do swojej kryjówki by tam ją zjeść. Warto też obłowić granice dna mulistego i twardego. Węgorz nocą patroluje okolice trzcinowisk, gdzie poluje na drobnicę. W czasie tarła uklei (czerwiec – lipiec) warto szukać tych ryb na ostro opadających, niezarośnięte stokach jeziora.

Przynęty i nęcenie

Każdy wie, że węgorz ma znakomitym węch (co jest rekompensatą za słaby wzrok). Do najlepszych przynęt na węgorze możemy zaliczyć rosówki, pęczek czerwonych robaków, filety z ryb oraz żywce (zwłaszcza na największe węgorze). Można też spróbować aromatycznego mięsa z raka (pręgowanego). Żywe i martwe rybki zahaczam za pysk, a filety nawlekam. Dobre efekty przynosi używanie atraktorów zapachowych na bazie krwi. Krwią można nasączyć gąbkę lub wymieszać z zanętą i wcisnąć do koszyczka. Łatwiej dostępną opcją jest zanęcenie odpadkami z filetowania ryb – wnętrznościami itp. Bardziej „salonowe” metody nęcenia to użycie pelletu rybnego lub mączki rybnej, oraz oleju rybnego.

Sprzęt

Do połowu węgorzy tradycyjnie stosuje się mocne wędziska. Mimo, że nie jest to duża ryba, walczy zdumiewająco twardo i potrafi łatwo zaplątać się o podwodne przeszkody. Dlatego hol musi być szybki i zdecydowany. Również żyłka powinna być odpowiednio mocna - 0,25–0,28 mm. Do tego haczyk (do robaków specjalny z wydłużonym trzonkiem i z zadziorkami) o rozmiarze 6 – 1/0. Opisywany sprzęt sprawdzi się zarówno w klasycznych gruntówce z oliwką przelotową jak i w zestawie spławikowym. Przy połowie metodą gruntową należy stosować przypon z długości 50–70-cm. W zestawie spławikowym wystarczy przypon długości 20-40 cm. Do tematu sprzętu na węgorza można podejść bardziej nowocześnie i odchudzić zestaw (gdy warunki na to pozwalają np. nie łowimy wśród gałęzi). Powinno to przynieść więcej brań.

Łowienie

Węgorz ma ponoć świetny słuch. Dlatego lepiej jest zachowywać się cicho podczas polowania na tę rybę. Zwłaszcza nocą. Zwykle, przynętę na węgorza kładziemy bezpośrednio na dnie. W miejscach mulistych lub porośniętych podwodną roślinnością, przynętę najlepiej podać nad roślinnością (30 – 50 cm). Przynętę można podnieść nad dno wstrzykując w nią powietrze lub nawlekając na przypon kawałek korka – proste i skuteczne. Żywca można umieścić wyżej, nawet metr od dna. Warto zastosować na jednej wędce rosówkę, a na drugiej – filet, całą martwą rybkę lub żywca. Łatwiej wtedy trafić w gusta ryb. Jeśli węgorz zainteresuje się naszą przynętą, branie jest zwykle szybkie i pewne. Dlatego nie należy zbyt długo czekać z zacięciem. Jeżeli ryba zdecydowanie pociągnie – zacinajmy. Jeżeli mimo to ryba głęboko połknie haczyk, lepiej jest uciąć przypon niż szarpać na siłę.

Odhaczanie węgorzy

Ryby te lubią połykać przynętę łapczywie (zwłaszcza rosówki). Dlatego należy zacinać jeżeli tylko ryba zdecydowanie pociągnie żyłkę. Jeżeli mimo szybkiego zacięcia węgorz połknie przynętę głęboko pomocne będą szczypce chirurgiczne. Jeżeli i one nie pomogą, odcinam żyłkę przy pysku ryby – haczyk w końcu zgnije. Żeby utrzymać wijącego się węgorza w rękach należy je zmoczyć i obtoczyć w piasku. Węgorza zawsze odhacza się w podbieraku, z dala od wody i nie zostawia „bez opieki” bo po prostu czmychnie. Należy pamiętać, że krew węgorza jest toksyczna więc powinniśmy unikać jej kontaktu z naszymi błonami śluzowymi oraz ewentualnymi ranami.  

Rafał Pokusiński